De politie,uw beste vriend

Vrijdagmorgen kreeg ik een oproep op mijn gsm van een mij onbekend gsmnummer.
Het bleek ene meneer de agent te zijn met de vraag of ik zaterdagmiddag even langs kon komen.
Men was al geruime tijd met een onderzoek bezig dat ze dringend willen afronden, mijn naam was gevallen in dat onderzoek en ze wilden even van mij horen wat er nu eigenlijk "van aan" was.
Bereidwillig als ik ben heb ik meteen toegezegd,doch wel een uur gekozen dat mij beter paste.

In die 24 uur tussen het telefoontje en het bezoekje aan het hoofdcommisariaat ging er natuurlijk vanalles door mij heen.
Maar ik kon me echt niet indenken in welke grote zaak (blijkbaar) mijn naam kon gevallen zijn.
En dat ik iets kon betekenen als getuige dan nog.

Eens daar kreeg ik 2 inspecteurs/rechercheurs of whatever voor mij.
De ene had mij opgebeld ,de andere was zijn collega.
Ze speelden het spelletje "good cop/bad cop" ,dat was overduidelijk.
Degene die mij opgebeld had was vriendelijk,zachtaardig,geruststellend.
De andere zei weinig ,hetgeen hij zei was eerder kortaf en uitlokkend.
Nu waar bleek het om te gaan :mr Lex.

Mr. Lex heeft geen al te beste reputatie ,ik had uiteraard ooit ook al verhalen opgevangen over de foute dingen waar hij mee bezig was,maar geen enkele keer dat ik hem gezien heb heb ik hem iets zien doen dat niet mag.
Deze agenten gingen er van uit dat ik één van zijn vele vriendinnetjes was die daar niét vies van zijn en het was voor hen moeilijk te geloven dat ik blijkbaar zijn enige normale vriendin was.

Stel je voor!
Ik heb zelfs nooit een sigaret gerookt, laat staan iets anders geinhaleerd op welke wijze dan ook.
Het heeft wat overtuigingskracht gekost ,maar uiteindelijk geloofden ze me wel.
Helaas voor hen,maar gelukkig voor mij,kon ik hen niet helpen.
Ik hoop wel dat het hierbij blijft ,want hoewel ik niets te verbergen had voelde ik me er toch allesbehalve goed bij.

Ik stapte dan wel met geheven hoofd en met zelfzekere tred het politiekantoor binnen,ik stapte er bedrukt en gehaast weer buiten.

Happy birthday to me

Mijn verjaardagsweekend was bijzonder geslaagd.

Vrij laat werd ik uitgenodigd door een bijzonder iemand om nog iets te gaan drinken,wat uiteindelijk uitmondde in een avondje shaken en grooven.
De zaterdagavond met diezelfde iemand lekker gaan eten en zondagnamiddag met weer diezelfde iemand een grote rit gemaakt op mijn stalen ros.

Een weekend vol verrassingen dus dat hopelijk het begin is van een jaar vol verrassingen( en liefst aangename deze keer !).

Mijn ex wenste me ook een gelukkige verjaardag....3 dagen te laat,what else is new?

10...9....8....7....6....5...4...3...2...1.....

Nog een half uur en ik mag weer kaarsjes uitblazen.
Het zal de slechtste verjaardag ooit zijn,geen kinderen thuis,geen man om het mee te vieren,veel aan mijn hoofd.
Het afgelopen jaar was een zeer woelig jaar,dat veel veranderingen met zich meebracht,veel verdriet,veel pijn,veel donkere gedachten.
Dat we maar snel 24 uur verder zijn.... of nee,nog liever: dat we maar snel een jaar verder zijn.
Want erger dan dit kan het haast niet worden.