Mijn stiefdochter van 12 gaat naar een dietiste en om haar extra te motiveren had ik haar beloofd om naar S&TC 2 te gaan kijken in de cinema met haar als ze weer afgevallen was.
Het werkte,ze ging er keihard voor want naar de film gaan doen wij zelden (met ons 6 is dat echt te duur)en een "girl's night out" was nu net wat ze nodig had na de toetsen op school.
't Was een leuke film,mooie verhaallijn en het einde vond ik heel pakkend....(nee,niet de scène met Samanta en haar "lover-for-the-night" ,maar die van Carrie en James)
Toevallig had ik die namiddag tijdens het strijken naar 'PS I love you' gekeken over een vrouw die haar man aan een tumor verliest.
Twee keer op een dag met de realiteit geconfronteerd worden en echt beseffen hoe graag ik mijn ventje zie,dat kon niet zonder gevolgen blijven.
Toen ik hem bij thuiskomst na de cinema slapend op de zetel trof ,fluisterde ik in zijn oor "moest ge ooit toch van gedacht veranderen krijgde ne ja".
Ik kreeg een gelukzalige glimlach terug :-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten